بررسی تنوع فلوریستیک-اکولوژیک و الگوی الکتروفورزی پروتئین های ذخیره ای بذر artemisia spicigera l. در شمال غرب ایران با استفاده از روش d.s.s.

جنس artemisia l. (asteraceae) با حدود 200 تا 500 گونه، یکی از بزرگ ترین و گسترده ترین جنس های قبیله anthemideae است. برای بررسی وجود تنوع درون گونه ای artemisia spicigera در شمال غرب ایران از روش تعیین زیستگاه ویژه (d.s.s.) استفاده شد. با استفاده از این روش برای گونه a. spicigera، 8 زیستگاه ویژه تعیین و داده های فلوریستیک-اکولوژیک مورد نظر از هر زیستگاه ویژه جمع آوری گردید. در بررسی زیستگاه های ویژه مناطق مورد مطالعه، 75 گونه گیاهی برای a. spicigera به عنوان گونه های همباش (associated species) شناسایی شد. تحلیل داده های فلوریستیک (به عنوان نشانگر فلوریستیک) زیستگاه های ویژه، به تشخیص 6 گروه منجر شد. این گروه بندی وجود تنوع درون گونه ای را در این گیاه تعیین و مشخص نمود. تحلیل داده های اکولوژیک نیز گروه بندی های فوق را تأیید نمود. برای نشان دادن وجود تنوع، از بررسی پروتئین های ذخیره ای بذر به روش الکتروفورز استفاده شد که نتایج آن با گروه بندی های فلوریستیک و اکولوژیک هم خوانی داشت. وجود تفاوت در تعداد و شدت باندهای پروتئینی در جمعیت های مورد بررسی گونه a. spicigera نشان دهنده وجود تنوع درون گونه ای در این گونه است. بنابراین، در این گونه، گروه بندی با استفاده از نشانگر فلوریستیک توسط نشانگر های اکولوژیک (بوم شناختی) و الگوی الکتروفورزی پروتئین های ذخیره ای بذر نیز تأیید گردید. به این معنا که گروه بندی فلوریستیک در مواردی به تنهایی می تواند به عنوان روشی کم هزینه و کارآمد برای بررسی تنوع درون گونه ای به کار رود.